insanı yaralayan sözleri vardır, yaralasa da okumaktan vazgeçirmeyen.
neden hayat böyle trajik, neden böylesine bir uçurumun üzerindeki daracık bir kaldırım gibi? aşağı bakıyorum, başım dönüyor. sonuna kadar nasıl yürüyeceğim, bilemiyorum.
1
+
-entiri.verilen_downvote
yüreğim katılaşıyor; çift ağızlı bir törpü iki yanımdan kemiriyor beni; bir yanımla onun yüceliğine tapıyorum; bir yanımla dağınıklığını hor görüyorum, ona böylesine üstün olan ben, onu kıskanıyorum.
0
+
-entiri.verilen_downvote
“ne hoş güzelliği vardır; hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin”